Wspólnoty i stowarzyszenia naszej parafii od 20 września 2023 r.
|
Wcześniejsze wspólnoty
Nazwa – Osoba odpowiedzialna – Dzień i miejsce spotkań
• Akcja Katolicka – ks. Andrzej – 7-go dnia miesiąca o godz. 18.00 (salka nad kaplicą)
• Czciciele św. Ojca Pio – ks. Diakon – sobota po 23-cim dniu każdego miesiąca po Mszy św. o godz. 18.00 (kaplica)
• Domowy Kościół – ks. Karol, ks. Piotr, ks. Jan – kontakt pod numerem tel. 505 614 180 (p.Sołdrowscy)
• Wspólnota młodzieżowa „Emmanuel” – ks. Karol – każdy piątek o godz. 18.30 (salka w plebanii)
• Grupa Wsparcia AA „Droga” – każdy czwartek o godz. 16.00 (salka w plebanii)
• Stowarzyszenie „Faustinum” – Siostry Miłosierdzia – II piątek miesiąca po Godzinie Miłosierdzia (Samarytanin)
• Grupa Obrony Życia – ks. Karol – I sobota miesiąca o godz. 19.30 (kościół)
• Liturgiczna Służba Ołtarza – ks. Andrzej – każda sobota o godz. 9.00 (ministranci i kandydaci) i o godz. 19.00 (lektorzy),
• Odnowa w Duchu Świętym „Dobry Pasterz” – ks. Piotr – każdy czwartek o godz. 19.00 (salka w plebanii)
• Parafialny Klub Seniora – p. Danuta Wolska – każdy piątek o godz. 16.00 (salka nad kaplicą)
• Podwórkowe Koła Różańcowe Dzieci – s. Mateusza – I sobota miesiąca o godz. 11.00 (Samarytanin)
• Wspólnota Męska Przymierze Trzech Serc – ks. Karol – I piątek miesiąca o godz. 19.30 (kościół)
• Wspólnota młodzieży studiującej i pracującej „Pustynia Serca” – ks. Piotr – każdy poniedziałek o godz. 19.00 (salka w plebanii)
• Schola dziecięca – p. Emilia – każdy wtorek o godz. 18.35 i każda niedziela o godz. 10.30 (chór)
• Stowarzyszenie Rodzin Katolickich – ks. Karol – III poniedziałek miesiąca o godz. 18.45 (salka w plebanii)
• Zespół charytatywny – p. Teresa Glińska – I wtorek miesiąca o godz. 11.00 (Samarytanin)
• Żywy Różaniec i Czciciele Miłosierdzia Bożego – ks. Andrzej – środa przed I sobota miesiąca po Mszy św. o godz. 18.00 (kaplica)
„Pustynia Serca” Wspólnota Ewangelizacyjna
„Pustynia Serca”. Wspólnota Ewangelizacyjna powstała w roku akademickim 2014/2015 przy parafii Bożego Miłosierdzia i św. Faustyny w Toruniu, aby prowadzić młodych ludzi do Źródła Żywej Wody – którą jest Jezus Chrystus. Pierwszym opiekunem wspólnoty był ks. Maciej Kępczyński, a od września 2017 r. naszym Duszpasterzem jest ks. Paweł Śliwiński. Wszystkich młodych (nie tylko wiekiem ale – przede wszystkim – sercem) szukających Żywej Wody dla swoich serc zapraszamy na nasze spotkania. Pozwólcie się odnaleźć Jezusowi! 🙂
Naszym celem jest pogłębianie relacji z Bogiem, a także otwieranie na Niego serc ludzi, których spotykamy codziennie na ulicach.
Plan działania wspólnoty:
I. Pierwszy poniedziałek miesiąca godz. 19:30 – wspólna EUCHARYSTIA w Kościele pw. Bożego Miłosierdzia i św. Faustyny w Toruniu
II. Drugi poniedziałek miesiąca godz. 19:30 (w salce przy Kościele) – tematyczna KONFERENCJA, którą poprowadzą goście lub członkowie wspólnoty.
III. Trzeci poniedziałek miesiąca godz. 19:30 – wspólna ADORACJA Najświętszego Sakramentu w Kościele pw. Bożego Miłosierdzia i św. Faustyny w Toruniu.
IV. Czwarty poniedziałek miesiąca godz. 19:30 – WIECZOREK REKREACYJNY w salce przy Kościele (miejsce spotkania może ulec zmianie). 🙂
Spotykamy się też w pierwszą, trzecią (i piątą) Niedzielę miesiąca na wspólnej Eucharystii o godz. 18:00 w Kościele pw. Bożego Miłosierdzia i św. Faustyny w Toruniu.
Zapraszamy do udziału w spotkaniach naszej Wspólnoty!
Więcej informacji można znaleźć na fb: https://www.facebook.com/pustyniaserca/
PARAFIALNY KLUB SENIORA
Idea Klubów Seniora
Zachodzące zmiany demograficzne w polskim społeczeństwie, uwidaczniają stały wzrost liczby osób w starszym wieku, dysponujących dużą ilością wolnego czasu i chcących ten czas spożytkować w sposób aktywny. Z tego względu odejmowane są działania zmierzające w kierunku zaspokojenia potrzeb i pragnień tych osób, przez okazanie większego zainteresowania nimi i udzielenie wsparcia dla podejmowanych inicjatyw przez tę grupę społeczną, określaną mianem seniorów. Chodzi o stworzenie warunków do ich aktywizacji, by mogli pozostać jak najdłużej w swoim środowisku, czerpiąc radość z życia i podejmowanych działań. Formą realizującą zadania z zakresu działań aktywizujących i integrujących osoby starsze są kluby seniora. Proponują one przede wszystkim zajęcia o charakterze towarzyskim, rekreacyjnym, artystycznym, plastycznym i turystycznym, stwarzając okazje do integracji środowiskowej, wymiany doświadczeń i poglądów oraz realizacji własnych pasji. Panująca w klubie atmosfera rodzinna i przyjacielska, oferująca poczucie jedności i przynależności do grupy wywiera pozytywny wpływ na kształtowanie postawy osób starszych wobec osobistej sytuacji, jak i innych seniorów, mobilizując do działania i nawiązywania nowych kontaktów, czym wypełniają swój wolny czas, wypełniając odczuwaną pustkę, unikając samotności. Z dobrodziejstwa Klubu czerpią korzyści nie tylko seniorzy, ale także ich rodziny i najbliższe otoczenie. Te walory Klubów Seniora zainspirowały księdza Proboszcza do powalania Parafialnego Klubu Seniora, działającego z inicjatywy społecznej zainteresowanych osób.
Wspomnienie osobiste Danuty Wolskiej – szefowej Parafialnego Klubu Seniora:
W czasie jednej z niedzielnych mszy św. odprawianych w Parafii p.w. Świętego Józefa usłyszałam, że ma powstać nowa parafia, a ja mam być jej parafianką. Szczerze mówiąc byłam zawiedziona. Prawie całe moje dotychczasowe życie związane było z Klasztorem oo. Redemptorystów. To oni uczyli mnie religii, w latach późniejszych uczęszczałam do nich na katechezę. To w Parafii p.w. św. Józefa uczestniczyłam w życiu religijnym. Teraz miały nastąpić wielkie zmiany. Po przemyśleniu stwierdziłam, że Pan Bóg jest wszędzie i można Go chwalić w każdym miejscu. Skoro taka Jego wola, trzeba to uszanować i włączyć się w życie nowej parafii. Pamiętam plenerowe msze święte, nabożeństwa odprawiane w nieosłoniętej murami przestrzeni, gdzie pod stopami czuło się piasek. Wraz z moim śp. bratem chodziłam podziwiać tempo budowy kaplicy. Nigdy nie zapomnę odprawionej w niej pierwszej mszy św. Później śledziliśmy postępy przy budowie kościoła. Podziwiałam księdza proboszcza za hart ducha, komunikatywność oraz poświęcenie w organizowaniu życia duchowego i materialnego parafii.
Wkrótce zaczęły powstawać pierwsze ruchy i stowarzyszenia religijne. Pewnego dnia zadzwonił telefon. Ksiądz proboszcz skierował do mnie propozycję zorganizowania i poprowadzenia parafialnego Klubu Seniora. Zgodziłam się, lecz zaraz naszła mnie refleksja: „Jak to zrobię? – brakowało mi doświadczenia, skąd wezmę środki finansowe, skoro kościół w budowie”. Ale Pan Bóg zadziałał. Współpracę z własnej inicjatywy zadeklarowała Madzia Banasiak. Zawsze mogłam liczyć na moją koleżankę Wandzię Gacową. Wspólnie ustaliłyśmy program działania Klubu. Poprosiłyśmy o samodzielne lokum, które otrzymałyśmy. Pojawił się wówczas nowy problem: adaptacji pomieszczeń.
Wsparcie materialne oraz wielkie zaangażowanie w prace fizyczne związane z urządzaniem wnętrz przyszły ze strony rodziny, przyjaciół i znajomych. W tym miejscu ze szczególną wdzięcznością myślę o firmie „Elektromontaż”, i o śp. Tadeuszu Kampercie, za sprawą których została wykonana nowa instalacja elektrycznej w pomieszczeniach naszego lokum. Pomoc finansowa przyszła również z Urzędu Miasta Torunia w ramach programu „Inicjatywy lokalne” i to dwukrotnie.
Otwarcie Parafialnego Klubu Seniora oraz nabór chętnych nastąpiły w dniu 10 listopada 2000 r. Dzień to dla wszystkich chyba pamiętny. Od tej pory spotykamy się w każdy piątek po Godzinie Miłosierdzia, zawsze przy kawie, herbacie i słodkościach. Na spotkaniach prowadzimy rozmowy, oglądamy filmy, słuchamy wykładów. Podczas prelekcji i oglądania przezroczy podziwiamy odległe zakątki świata. Urządzamy także uroczystości z okazji przypadających rocznic i świąt. Każdego roku latem w plenerze przy grillowaniu uczestniczymy w „ziołobraniu”. Zwiedziliśmy wiele przepięknych miejsc w Polsce, począwszy od Beskidów przez miejscowości w Wielkopolsce związane z początkami państwowości polskiej po Warmię, Mazury i Podlasie. Od kilku lat wyjeżdżamy na tydzień nad morze do Gąsek. W ośrodku „Betania” gości nas ksiądz Bolesław wraz z siostrą Honoratą, „przychylając nam nieba”. Wielokrotnie wyjeżdżaliśmy do Opery Nova w Bydgoszczy. Mile też wspominamy seanse filmowe w małej sali kina Orzeł i pana Piotra, który dbał o specjalny repertuar dla nas.
W bieżącym roku Parafialny Klub Seniora będzie obchodził 15 – lecie swojej działalności. Mamy co wspominać, tym bardziej, że są osoby, które uczestniczą w życiu Klubu od samego początku. W tym miejscu pragnę podziękować wszystkim Członkom klubu – również tym, którzy już nas opuścili i przeszli do wieczności – za stworzenie miłej atmosfery, bezkonfliktowość, zaufanie, zrozumienie oraz wszelką pomoc udzielaną przy organizacji życia klubowego. Księdzu proboszczowi Stanisławowi Majewskiemu dziękuję za to, że „wyłowił” mnie z tej wielkiej rzeszy parafian, bowiem moje życie na emeryturze nabrało sensu poprzez pracę dla drogich i miłych mi osób.
Danuta Wolska
CHÓR POLIFONICZNY PRZY SANKTUARIUM MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
Miara upływającego czasu jest dla wszystkich oczywista i jednakowa. Tak naprawdę jednak liczy się tylko to, czym te mijające tygodnie, miesiące i lata zostały wypełnione. 25 lat istnienia parafii i sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Toruniu dowodzi, że wypełnienie minionego czasu istotną treścią przynosi plon obfity, z którego czerpać będzie można jeszcze długo w przyszłości. W tym obiektywnie patrząc nie nadzwyczajnie długim okresie czasu, w pewnym momencie, to jest 2010 roku, zaistniał i podjął właściwą sobie działalność chór polifoniczny. Właściwą, to znaczy ukierunkowaną na współtworzenie uroczystej liturgii.
W tym miejscu należy zaznaczyć, że muzyka nie jest dodatkiem do liturgii, jest jej bardzo istotną częścią. Muzyka nie upiększa liturgii, jak często błędnie się sądzi lecz ją tworzy. Muzyka, zwłaszcza śpiew sprawia, że czynność liturgiczna przybiera postać bardziej uroczystą. Chór wykonujący muzykę sakralną zapewnia obecność artystycznego piękna w liturgii.
Po Soborze Watykańskim II zbyt mocno akcentowano dialog pomiędzy celebransem a zgromadzeniem eucharystycznym. Przez dość długi czas duszpasterze kładli nacisk na aktywność wiernych, zawężająco interpretując wskazanie participatio actuosa (którą Konstytucja o Liturgii Świętej rzeczywiście zaleca) jako participatio activa. Tymczasem wspólnota wiernych uczestnicząca w liturgii powinna mieć możliwość także słuchania. Wiara bowiem rodzi się ze słuchania i muzyka jak najbardziej temu sprzyja. Chór, śpiewając, modli się właśnie w imieniu całej wspólnoty.
Nie jest więc prawdą, że wszystkie śpiewy podczas liturgii muszą wykonywać wszyscy jej uczestnicy. Są śpiewy przeznaczone dla celebransa, kantora, dla scholii, chóru oraz ogółu zebranych. W trakcie sprawowania Eucharystii może rozbrzmiewać ponadto muzyka instrumentalna, zwłaszcza organowa.
Ważne jest, by muzyka sakralna, szczególnie zaś liturgiczna była sztuką przeznaczoną na wyłączny użytek liturgii i stojącą na możliwie wysokim poziomie artystycznym.
Άγιος, (Hagios, gr. oddzielony od świata, inny) tłumaczy się przede wszystkim jako święty. Nie jest to nieporozumienie: święty to właśnie inny. W tym znaczeniu Biblia jest księgą świętą, bo jest inna od pozostałej literatury, niedziela jest dniem świętym, bo jest dniem innym od pozostałych, kościół jest miejscem świętym, bo jest budowlą inną od pozostałej architektury. Analogicznie muzyka sakralna jest święta właśnie dlatego, że jest inna od pozostałej twórczości muzycznej i innym celom służy. Jest przez to najwznioślejszą spośród wszystkich gatunków muzyki, podobnie zresztą jak każda sztuka powstała z inspiracji religijnej. Muzyka wykonywana podczas Eucharystii, powinna być zatem doskonała, by uświęcać jej wykonawców i słuchaczy.
W konsekwencji jednak, nie każdy człowiek nadaje się do roli muzyka kościelnego, w tym także chórzysty. Pan Bóg otworzył mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem (Iz 50,5) – w kontekście tajemnicy powołania kard. Józef Ratzinger zrównał powołanie proroka i artysty. Wynika stąd, że artystą nie można uczynić ani samego siebie ani innego człowieka; nie można tego faktu zadekretować ani przegłosować. To wyłącznie Bóg daje niektórym ludziom zarówno możliwość tworzenia muzyki jak i zdolność jej rozumienia. Artystę powołuje sam Bóg wszczepiając w jego duszę wzorzec piękna i obdarzając go wszystkimi potrzebnymi zdolnościami oraz odpowiednimi umiejętnościami. W ten sposób wybrany człowiek przy pomocy narzędzi właściwych danej sztuce jest w stanie tworzyć dzieła sztuki – tym piękniejsze, im bardziej do tego wzorca zbliżone.
Muzyka wokalna, śpiew jest tym rodzajem sztuki, który Bóg upodobał sobie w szczególny sposób. Aniołowie w niebie wszak nie malują obrazów, nie rzeźbią posągów i nie wznoszą budowli architektonicznych; aniołowie w niebie śpiewają. Sam Bóg także komunikuje się z człowiekiem za pomocą zjawisk akustycznych. Owszem, wizualnie niejednokrotnie dawał znaki swej obecności i interwencji (Gorejący krzew na pustyni, Obłok przesuwający się przed Hebrajczykami podczas Exodusu, Języki ognia w Wieczerniku), ale były to tylko figury skrywające Boga. On sam nigdy nie dał poznać się wzrokiem, choć apostoł Filip w imieniu swoich towarzyszy prosił o to Jezusa (J 14,8).
Pozwolił natomiast poznać się poprzez swój głos – w scenach Chrztu Jezusa czy przemienienia na Górze Tabor: To jest Syn mój, Wybrany, Jego słuchajcie (Łk 9,35). Naturalnie, Bóg mógł sprawić, że taki właśnie lub podobny napis w jakiś cudowny sposób pojawiłby się na piasku, ewentualnie ukazałby się na skale – podobnie do wydarzenia na uczcie króla Baltazara: mene tekel ufarsin (Dn 5,25) – jednak w kluczowych momentach historii zbawienia przemawia osobiście. Niekiedy sprawia przy tym, że słyszą Go wszyscy (tak było podczas chrztu w Jordanie) a niekiedy pozwala się słyszeć tylko wybranym (jak podczas przemienienia na górze Tabor). Zwłaszcza ta druga sytuacja ma dla muzyków istotne znaczenie. Bóg niektórym ludziom nie tyle nawet zamyka uszy – bo grzmot słyszeli wszyscy – ile odbiera zdolność zrozumienia Jego głosu, nie pozwalając właściwie zinterpretować pozornie zwykłego zjawiska akustycznego. Wszechmoc Boża mogła wszak sprawić, by wszyscy usłyszeli słowa, podobnie jak w Kanie Galilejskiej mogła sprawić, by stągwie napełniły się nie tylko wodą, ale od razu winem, w dodatku samoistnie, bez wysiłku służących. Tymczasem Bóg wybiera niektórych i tylko im udziela zdolności słyszenia, zdolności rozumienia i interpretacji dźwięków. Choć zatem wszyscy zebrani u podnóża góry Tabor słyszeli dźwięk, tylko wybrani zrozumieli go. To oczywiste więc, że tylko Bóg decyduje o tym, kto może dysponować zdolnością rozumienia dźwięków.
Powstanie i działalność parafialnego chóru polifonicznego.
To oczywiste, że tylko Bóg zdecydował o predyspozycjach muzycznych członków naszego zespołu – Chóru polifonicznego (wielogłosowego) przy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Toruniu, który został zawiązany na spotkaniu organizacyjnym w dniu 15 marca 2010 roku i niemal natychmiast podjął działalność. Pierwszy raz zaprezentował się już podczas mszy świętej Wieczerzy Pańskiej w Wielki Czwartek 1 kwietnia 2010 r. Tak więc w roku srebrnego jubileuszu parafii nasz zespół świętuje również własny, choć skromniejszy jubileusz 5 -lecia istnienia. Stanowimy czterogłosowy chór mieszany, który skupia w swoich szeregach ponad dwudziestu członków – ludzi w różnym wieku, różnych profesji, czynnych zawodowo i takich, którzy po zakończeniu pracy przebywają już na zasłużonym odpoczynku. Od początku kieruje nim dr hab. Czesław Grajewski, muzykolog, profesor Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.
W minionym czasie zespół wystąpił około 150 razy, najczęściej we własnym sanktuarium, ale śpiewaliśmy także na zaproszenie innych parafii toruńskich oraz w miejscowościach leżących poza Diecezją Toruńską. Uczestniczyliśmy w ważnych wydarzeniach: nawiedzeniu Matki Bożej w kopii Cudownej Ikony Jasnogórskiej w naszym Sanktuarium, w parafii św. Małgorzaty w Płużnicy, w uroczystości pożegnania Obrazu Matki Bożej przez Diecezję Toruńską 14 września 2013 r. oraz w uroczystej Mszy Św. sprawowanej w XXI rocznicę utworzenia diecezji. Występowaliśmy w parafiach poza toruńskich, m.in.: Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rybnie, Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Aleksandrowie Kujawskim, św. Stanisława Biskupa w Dobrem Kujawskim, Narodzenia Matki Bożej w Kiełbasinie, Nawiedzenia NMP w Chełmoniu, Wniebowzięcia NMP w Trzebczu Szlacheckim i in. Śpiewaliśmy także za granicą: w kościele oo. Jezuitów w Atenach, oo. Paulinów w Kamieńcu Podolskim, w sanktuarium maryjnym w Medjugorie. Występowaliśmy podczas uroczystości rozpoczęcia roku akademickiego na Wydziale Teologicznym UMK i w Toruńskiej Szkole Wyższej, 85-lecia Ochotniczej Straży Pożarnej w Mlewie, w toruńskim ratuszu podczas X Rodzinnego Wieczoru Kolęda także odpowiadaliśmy na indywidualne zaproszenia osób do wzięcia udziału w uroczystościach prymicyjnych, rocznicowych, zaślubin i pogrzebów.
Z prefektem kongregacji Doktryny Wiary, kard. Levadą, UMK 2011 W 2012 r. zorganizowaliśmy tournee po naszym kraju Chórowi Archikatedry Łacińskiej w Moskwie. W 2014 r. wspólnie z Chórem Benedictus Polskiej Misji Katolickiej w Wuppertalu i Chórem Parafii w Wirges (Niemcy) oraz Gdańską Orkiestrą Kameralną czterokrotnie wykonaliśmy pod dyrekcją kompozytora – Tomasza Glanca monumentalne dzieło Missa Jubilate na koncertach w: Toruniu, Gnieźnie, Poznaniu i Nowym Mieście Lubawskim. W roku 2014 nagraliśmy promocyjny 45-minutowy film DVD ukazujący naszą działalność oficjalną, występy, zajęcia szkoleniowe oraz spotkania prywatne. Prowadzimy rozbudowaną witrynę internetową (www.stomus.wordpress.com). Podczas występów chór piękne prezentuje się w własnych strojach koncertowych.
Tak szeroka i owocna działalność nie byłaby możliwa bez wsparcia, jakiego naszemu zespołowi niezmiennie udziela Kustosz Sanktuarium i nasz opiekun – ks. prałat Stanisław Majewski, ku któremu kierujemy słowa wdzięczności za życzliwość, wieloraką pomoc i wsparcie swym autorytetem i modlitwą. Na jego ręce składamy podziękowanie księżom wikariuszom, obecnym i przeszłym, siostrom zakonnym, panu Janowi – organiście i wszystkim, którzy okazują nam życzliwość. Całej wspólnocie parafialnej odwzajemniamy modlitwę za przyczyną św. Cecylii – patronki muzyki kościelnej i zapraszamy do wstąpienia w nasze szeregi osób uzdolnionych muzycznie, by wspólnie poszerzać obszar piękna i śpiewaną modlitwą uświęcać siebie i uczestników liturgii.
Czesław Grajewski
PARAFIALNY ODDZIAŁ AKCJI KATOLICKIEJ
Akcja Katolicka /AK/ to stowarzyszenie katolików świeckich Posiada właściwy sobie charyzmat, gdyż jej celem jest pogłębianie formacji chrześcijańskiej oraz organizowanie bezpośredniej współpracy katolików świeckich z hierarchią kościelną w prowadzeniu misji apostolskiej Kościoła. Jej członków obowiązują: formacja i działania apostolskie na rzecz Boga, Kościoła i społeczeństwa. Swoje cele realizuje przez pogłębienie życia religijnego, moralnego, intelektualnego i kulturalnego, to znaczy, że troszczy się by wartości ewangeliczne przenikały do życia społecznego. Wychodząc z tego punktu widzenia zajmuje stanowisko w sprawach publicznych dotyczących Kościoła, zwłaszcza gdy dotyczą zagrożenia wiary i moralności chrześcijańskiej. W ramach swojej działalności zajmuje się kształceniem działaczy katolickich i przygotowaniem ich do aktywności w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym i politycznym. Angażuje się w formację dzieci i młodzieży. Wyrazem tej działalności są różne jej formy np. oświatowo-wychowawcza, kulturalno – informacyjno- naukowa, turystyczno-sportowa, charytatywna, ochrony zdrowia, wydawnicza, gospodarcza.
Akcja Katolicka jako stowarzyszenie posiada osobowość prawną i statutowo określoną strukturę organizacyjną na szczeblu parafialnym, diecezjalnym i ogólnokrajowym.[szerzej: Akcja katolicka w Polsce http://ak.org.pl/historia/] Akcję Katolicką powołał Papież Pius XI dnia 23 grudnia 1922r., natomiast w Polsce formalnie powstała w czerwcu 1930 r. otrzymując jednolity Statut konstytucyjny dla całego kraju, który w listopadzie zatwierdził tenże sam papież Pius XI. Jej oficjalną działalność przerwał wybuch II wojny światowej w 1939r, a reaktywowanie, z inspiracji Ojca św. Jana Pawła II, przypada na rok 1993, gdy powstała III Rzeczpospolita Polska. Papież postulował, aby AK odżyła z nowymi formami organizacji i działalności.
Parafialny Oddział Akcji Katolickiej przy parafii p.w. Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny Parafialny Oddział Akcji Katolickiej /POAK/ został utworzony w roku 1996, po erygowaniu przez Biskupa Toruńskiego Andrzeja Suskiego Akcji Katolickiej w Diecezji Toruńskiej. Pierwszym prezesem POAK był Piotr Frank, drugim Teresa Banaszak, a od 2003 roku funkcję tę pełni Lidia Gliwa. W chwili obecnej oddział liczy 16 osób, i z wielką nadzieją oczekuje na poszerzenie swojego grona przez wstąpienie nowych członków. Spotkania odbywają się dwa razy w miesiącu po Mszy św. o godz.18.00. Wszyscy członkowie Stowarzyszenia biorą czynny udział w życiu parafii, służąc pomocą w apostołowaniu i pogłębianiu życia religijnego poprzez różne formy.
Nowenna jest jedną z form propagujących nauczanie św. Jana Pawła II, siódmego dnia każdego miesiąca przed Apelem Jasnogórskim czytane są fragmenty Jego adhortacji, encyklik i katechez.
Spotkania formacyjne pod określonym hasłem, powiązane z ogólnopolskim programem duszpasterskim. Na okres czterech lat 2013-17 przypada program „Przez Chrystusa, z Chrystusem, w Chrystusie. Przez wiarę i chrzest do świadectwa”, – ma on pogłębiać świadomość wiernych, że wiarą trzeba żyć na co dzień, że nie może być rozdźwięku między wyznawaną wiarą a moralnością, że na grzech społeczny składają się grzechy indywidualne. Ta problematyka stanowi ważny aspekt przygotowania do 1050 rocznicy Chrztu Polski oraz Światowych Dni Młodzieży w Krakowie w 2016r.
Parafialny Dzień Modlitwy organizowany przez Akcję Katolicką integrujewszystkie stowarzyszenia i grupy modlitewne, tak w obsłudze liturgicznej jak i w dziękczynieniu przed Najświętszym Sakramentem. W ramach tych spotkań odbywa się uroczysta inauguracja Nowego Roku Liturgicznego powiązana z poświęceniem wieńca adwentowego, co nadaje odpowiednio wysoką rangę rozpoczynającemu się Adwentowi.
Poranki i Wieczory Dialogu Społecznego są interesującymi spotkaniami z prelegentami, którzy przynoszą wiedzę, uczą modlitwy, rozwijają horyzonty intelektualne i społeczne nie tylko parafian, ale wielu sympatyków spośród mieszkańców miasta i jego okolic Katolicki Klub Dyskusyjny / KKD/ zainaugurował swoją działalność w 2011r. projekcją filmu „Kolumbia świadectwem dla świata”, która była powiązana ze spotkaniem z jego reżyserem Dominikiem Tarczyńskim. Film jest manifestem wiary w życiu prezydenta, przedstawicieli władzy świeckiej i kościelnej w Kolumbii. W dyskusji nawiązaliśmy do sytuacji w naszej Ojczyźnie,(nadmienić warto iż film został nagrodzony w Niepokalanowie. Innym ważnym filmem pokazanym w ramach Klubu jest „Wyspa” w reżyserii Pawła Łungina. Pokazuje on sens i istotę chrześcijaństwa, które bardzo często ludzie ograniczają jedynie do zewnętrznej pobożności. Autor przypomina, że sens życia ludzkiego polega na dążeniu do Boga, które jest możliwe jedynie przez pokajanie, czyli żal za grzech i prośba do Boga o wybaczenie i pragnienie zmiany.
W KKD odbywają się prelekcje dotyczące różnych dziedzin życia, literatury katolickiej, życia politycznego i społecznego oraz rodziny oraz realizacji tematów Roku. Do ważnych tematów zaliczyć można: „Rok życia konsekrowanego” 2015, z okazji którego Siostry ze zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia bardzo ciekawie przedstawiły swój charyzmat pod hasłem „Piękno i bogactwo życia konsekrowanego”: Inne tematy to: „Ignacy Kraszewski – pisarz, który ożywił historię”, „Poezje biblijne Marii Konopnickiej”, „Ks. Piotr Skarga – Mąż Stanu”, „Patriotyzm dnia codziennego”, „Wybór samorządu – wybór Polski”, „Współczesne ukryte ludobójstwo”, „Zagrożenie intymności”,
„Ochrona środowiska w Polsce – warunkiem zrównoważonego rozwoju” i wreszcie „Bł. Jan XXIII-pokorny i dobry papież”, „Świętość Jana Pawła II”.
Msze św. za Ojczyznę odbywają się 11-tego każdego miesiąca, są bardzo ważnym akcentem w życiu parafii są, zostały zainicjowane przez AK, która sprawuje comiesięczną obsługę liturgiczną. Do sponsorowania intencji mszalnej włączają się wszystkie grupy parafialne. Uczestniczący w niej wierni wyrażają swój patriotyzm – atrybut, który łączył i nadal łączy wszystkie pokolenia Polaków, w trosce o Ojczyznę, przez poczucie społecznej jedności i szacunku dla twórców oraz obrońców Niepodległej Rzeczypospolitej. Po Eucharystii uczestnicy mszy św. wychodzą procesjonalnie ze zniczem przed Epitafium ku czci ofiar Katastrofy Smoleńskiej, aby odmówić modlitwy za dusze ofiar katastrofy, Żołnierzy Wyklętych – Niezłomnych oraz wszystkich poległych za wiarę i w obronie naszej Ojczyzny. W dniu Święta Niepodległości 11 listopada uroczystą Mszę św. poprzedza prelekcja o rocznicy tego polskiego święta wygłaszana przez zaproszonego historyka.
Wystawy okazjonalne są wizualna formą przybliżania najważniejszych uroczystości kościelnych i patriotycznych uroczystości państwowych oraz pokazywaniu świętych i błogosławionych Polaków.
Dni Papieskie, trwające od 16 do 22 października każdego roku, zajmują ważną pozycją w rocznym kalendarium Akcji Katolickiej. Z jej inicjatywy przygotowany jest program, który realizują wszystkie stowarzyszenia i grupy modlitewne. Tematy i zadania to: „Idea Dnia Papieskiego”, „Świętość Jana Pawła II”, „Czytanie listów Jana Pawła II kierowane do różnych środowisk”,
„Jan Paweł II uczy nas modlitwy”, „Różaniec ze św. Jana Pawła II”, „Litania do św. Jana Pawła II”. W Dniu Papieskim ważna prowadzona jest zbiórka do puszek na rzecz Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, w której biorą udział członkowie AK oraz młodzież.
Zakończenie kursu oficerskiego kapelanów wojskowych w Gdyni przez księży wikarych naszej parafii ks. Marka Żuchowskiego i ks. Marka Januszewskiego było miłym wydarzeniem dla Akcji Katolickiej, gdyż jej przedstawiciele wraz z ks. Proboszczem uczestniczyli w tej niezwykłej uroczystości.
4 – krotne wyjazdy do Sejmu RP na ciekawe konferencje katolików, organizowane przez Parlamentarny Zespół Członków i Sympatyków Akcji Katolickiej, Stowarzyszenie Rodzin Katolickich oraz Ruch „Światło Życie”, na tematy: „W trosce o człowieka i dobro wspólne”, „Człowiek podmiotem i celem gospodarki”, „Funkcje mediów w demokracji” czy „Po co moralność w polityce” dały obraz moralnego i politycznego stanu obecnych parlamentarzystów. Zdobytą wiedzą uczestnicy konferencji dzielili się z parafianami.
Przygotowanie do Sakramentu Bierzmowania młodzieży parafialnej przez trzy lata. W działalność katechetyczną animatorów wolontariuszy od 2010 roku włączeni są: Lidia Gliwa, Elżbieta Szczepańska, Teresa Jeszka, Marian Przygoda, Elżbieta Adamiec Dorota Adamiec, która jest szefową tej grupy.
Refleksja końcowa Przedstawiając pracę Akcji Katolickiej na rzecz całej wspólnoty parafialnej Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny prosimy Boga, aby oświecając nas, pobudził naszą wolę do jeszcze większego działania i sprawił, by nasze apostołowanie przyniosło dobre, obfite owoce oraz radość ze służby Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie.
KOŁO STOWARZYSZENIA RODZIN KATOLICKICH DIECEZJI TORUŃSKIEJ PRZY PARAFII MIŁOSIERDZIA BOŻEGO I ŚW. S. FAUSTYNY W TORUNIU
Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Toruńskiej
Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Toruńskiej powołał, zatwierdzając Statut, Biskup Toruński ks. dr Andrzej Suski 4 kwietnia 1992 roku, a 24 lipca 1992 r. zyskało osobowość prawną, gdy w Sądzie Wojewódzkim w Toruniu zostało wpisane do rejestru w dziale A pod nr. 495. Pierwszym asystentem diecezjalnym Stowarzyszenia został ksiądz Józef Nowakowski i funkcję tę pełni nieprzerwanie od 5 lipca 1992 r., do chwili obecnej.
Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Toruńskiej kontynuuje program umocnienia rodziny zapoczątkowany przez Wielkiego Prymasa Tysiąclecia, aby nasze rodziny uczynić Bogiem silne. Kardynał Stefan Wyszyński przygotowując nasz naród do rocznicy tysiąclecia chrztu Polski mówił: „Rodzina i naród to nie są instytucje, to organizmy żywe, mające swoją własną dynamikę i przejawy biologicznego bytowania…” „W jedności rodziny i jej umocnieniu widzimy wzmocnienie jedności Narodu. Naród składa się z rodzin i dlatego każdy, kto chce umocnienia narodu, musi pracować nad umocnieniem rodziny…” . W czasie Wielkiej Nowenny, przed obrazem Matki Bożej Częstochowskiej apelował do wszystkich Polaków:„To jest wielki program narodowy, wypowiedziany u stóp Jasnej Góry: umacniać jedność Narodu, przez umacnianie jedności w rodzinie. A jedność serc! – Gdzież ona się bardziej wychowuje, jak nie w rodzinie, gdzie z jedności serc męża i żony rodzi się jedność całej rodziny. Na przykładzie wierności obojga, pielęgnuje się z kolei wierność dzieci wobec rodziców i rodzeństwa między sobą”. To przygotowanie do obchodów wielkiego millenium chrześcijaństwa w Polsce przebiegało pod hasłem „Rodzina Bogiem silna”.
O tę siłę modlono się nie tylko wtedy. Później słowa te przypominał wielokrotnie Ojciec Święty bł. Jan Paweł II dodając, że „Rodzina Bogiem silna, staje się siłą człowieka i całego narodu”. W swoich rozważaniach o rodzinie wyrażonych w „Liście do rodzin” przypomina, że „Pośród wielu dróg rodzina jest drogą pierwszą i z wielu względów najważniejszą. Jest drogą powszechną, pozostając za każdym razem drogą szczególną, jedyną i niepowtarzalną, tak jak niepowtarzalny jest każdy człowiek”.[źródło: strona internetowa Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Toruńskiej, www.srkdt.org.pl/]
Koło Stowarzyszenia Rodzin Katolickich przy Parafii Miłosierdzia Bożego i św. s. Faustyny w Toruniu Podstawowymi jednostkami tworzącymi Diecezjalne Stowarzyszenie Rodzin Katolickich są Koła Parafialne, których, działalność odbywa się w dwóch głównych nurtach:
• praca formacyjna, czyli samokształcenie poprzez pogłębianie nauki Kościoła, dyskusje, sympozja, spotkania z kompetentnymi osobami, analizowanie dokumentów Kościoła Katolickiego,
• aktywne uczestnictwo w życiu społecznym i gospodarczym, przede wszystkim na terenie działania danego koła.
Parafialne Koło Stowarzyszenia Rodzin Katolickich jest organizacją społeczną, działającą w ramach przepisów o stowarzyszeniach, skupiająca osoby fizyczne wyznania rzymsko-katolickiego oraz osoby fizyczne i prawne wspierające działalność Stowarzyszenia (Statut Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Toruńskiej, §2).
Podstawowym celem Stowarzyszenia jest służenie rodzinie oraz wspomaganie członków rodzin w kształtowaniu ich życia małżeńskiego i rodzinnego zgodnie z nauką płynącą z Ewangelii. Koło Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Toruńskiej przy Sanktuarium Miłosierdzia Bożego jest jednym z pierwszych kół, jakie powstały w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia. Zostało zawiązane 28 listopada 1993 roku, otrzymało nr 6, a jego pierwszym asystentem kościelnym został ks. Prałat Stanisław Majewski. Aktualnie, już ósmym jego asystentem jest ks. Karol Rafalski. Zarząd Koła tworzą: Grzegorz Łęgowski – prezes, Walerian Kołoczko – wiceprezes, Józef Janowski – sekretarz. Spotkania formacyjne Stowarzyszenia odbywają się w każdy trzeci poniedziałek miesiąca po Mszy Św. o godzinie 18.00.
Widocznym wyrazem istnienia koła jest udział jego członków w obsłudze liturgicznej mszy świętych, nabożeństw. ze szczególnym zwróceniem uwagi na aktywność Stowarzyszenia przez zapraszanie wszystkich tych małżonków, którzy w danym roku kalendarzowym obchodzą swoje małżeńskie jubileusze, na mszę świętą w Święto Świętej Rodziny, przypadające w niedzielę w oktawie Bożego Narodzenia. Z podobną inicjatywą występuje wobec rodzin, zapraszając nowo-ochrzczonych parafian na pierwszą rocznicę chrztu, przypadającą w Niedzielę Chrztu Pańskiego.
Przedstawiciele Koła biorą czynny udział w katechezach, rekolekcjach, konferencjach, różnych okolicznościowych uroczystościach oraz wydarzeniach w życiu parafii, a także przed Świętami Bożego Narodzenia tradycyjnie roznoszą opłatek.
Do głównych działań parafialnego Koła należą przede wszystkim organizacja spotkań integracyjnych dla parafian którymi są coroczne rodzinne festyny parafialne w okresie wiosenno – letnim oraz tradycyjne ogniska na pożegnanie lata. Spotkania te gromadzą wielu uczestników, angażują w organizację wszystkie wspólnoty działające w parafii, w ten sposób zanika anonimowość, gdyż parafianie jednoczą się w Żywy Kościół, który był pragnieniem księdza Proboszcza już u samych początków tworzenia wspólnoty parafialnej.
To najbardziej widoczne działania SRK, ale nie jedyne. Swoimi działaniami członkowie Stowarzyszenia obejmują również:
– osoby chore, przez przygotowywanie kart ze świątecznymi życzeniami dla nich z okazji Świat Bożego Narodzenia i Zmartwychwstania Pańskiego,
– osoby potrzebujące, żyjące w ubóstwie, przez włączanie się w organizację zbiórek charytatywnych na pomoc finansową lub rzeczową dla nich,
– dzieci, przez pracę wychowawczo – dydaktyczną w Parafialnym Ognisku Wychowawczym.
Niektórzy członkowie Koła współuczestniczyli, współuczestniczą we współredagowaniu gazetki parafialnej „Wspólnota i My”, w prowadzeniu biblioteki i wideoteki, w rozprowadzaniu prasy i wydawnictw katolickich, a także aktywnie działają w strukturach władz rejonowych i diecezjalnych Stowarzyszenia Rodzin Katolickich, w Radzie Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich Diecezji Toruńskiej, a także w powołanej przy Prezydencie Miasta Torunia Radzie Organizacji Pozarządowych i zespole ds. polityki społecznej, zdrowia i osób niepełnosprawnych.
Członkiem Stowarzyszenia Rodzin Katolickich może zostać osoba pełnoletnia dająca gwarancje realizacji celów i zadań stowarzyszenia poprzez właściwą postawę moralną w życiu osobistym i publicznym. Osoby zainteresowane włączeniem się w szeregi Stowarzyszenia Rodzin Katolickich są z otwartością oczekiwane przez członków naszego parafialnego Koła.
Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”
Wszędzie są ludzie, którzy pragną swoją osobą uobecniać w świecie Boga Miłosiernego. Ale są też miejsca, które Bóg sobie obiera, aby w sposób szczególny szafować łaskami. Taką wybraną przestrzenią jest z pewnością Sanktuarium Miłosierdzia Bożego i Św. Siostry Faustyny. Dlatego też z pragnienia naszych parafian, a także z pragnienia ks. Prałata Stanisława Majewskiego – kustosza Sanktuarium, oraz Sióstr Matki BożejMiłosierdzia, zrodziła się myśl o założeniu „Faustinum”. I tak jesienią 2012 r. powstała w naszej parafii filia „Faustinum” z siedzibą w Krakowie – Łagiewnikach – Światowym Centrum Kultu Miłosierdzia Bożego. Opiekunem i prowadzącym cykl biblijny jest ks. Andrzej Jakielski – kapłan posługujący w naszym Sanktuarium. Spotkania odbywają się w każdy drugi piątek miesiąca rozpoczyna je o godzinie 15.00 Msza Święta do Miłosierdzia Bożego.
Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum” wyrasta z charyzmatu siostry Faustyny, czyli poznawania tajemnicy Bożego Miłosierdzia, rozważania tej tajemnicy w codzienności oraz głoszenia tej biblijnej prawdy całemu światu poprzez osobiste świadectwo życia, czyn, słowo i modlitwę.
W historii Kościoła Bóg ukazywał różne drogi osiągnięcia szczęścia wiecznego poprzez przykład życia wielu świętych. W naszych czasach jedną z tych dróg ukazał także przez św. Siostrę Faustynę. Orędzie Bożego Miłosierdzia przekazane przez nią światu jest adresowane do wszystkich ludzi, wzywa ono do zaufania Bogu i miłości miłosiernej względem bliźnich. Ci, którzy odkryją w swoim sercu wezwanie do wkroczenia na tę drogę, którą szła św. Siostra Fau styna, włączają się w Apostolski Ruch Bożego Miłosierdzia, do którego należyteż Stowarzyszenie „Faustinum”. Istnieje ono od 1996 roku, skupia ok. 16 tyś.wolontariuszy i ponad 500 członków z 80 krajów świata. Członkowie „Fau-stinum” naśladują Miłosiernego Jezusa i za przykładem św. Siostry Faustynygłoszą Boże miłosierdzie poprzez świadectwo życia, czyn, słowo i modlitwę.Praktykują nowe formy kultu Bożego Miłosierdzia, jakie Bóg przekazał namprzez św. Siostrę Faustynę, czyli: czczą Obraz z podpisem: „Jezu, ufam Tobie”,obchodzą Święto Miłosierdzia, odmawiają Koronkę do Bożego Miłosierdziai modlą się w Godzinie Miłosierdzia. Siedziba Stowarzyszenia znajduje się wSanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.[szerzej: http://www.faustinum.org/Faustinum]
Wolontariusze oraz członkowie Faustinum mają możliwość uczestniczenia w czteroletnim cyklu konferencji, wykładów, spotkań poświęconych po-głębianiu treści Pisma Świętego, teologii życia wewnętrznego, duchowości imisji św. s. Faustyny.
I rok – to fundamenty dotyczące tajemnicy miłosierdzia Bożego, istoty życia wewnętrznego i środków prowadzących do jego rozwoju oraz duchowości misji św. Siostry Faustyny
II rok formacji przebiega pod hasłem: „W szkole ufności”.
III rok to – „Szkoła miłosierdzia”,
IV – „Szkoła współpracy człowieka z Bożym miłosierdziem”.
Poszczególne tematy opracowywane są w oparciu o teksty Pisma Świętego, nauczanie Kościoła i „Dzienniczek św. Siostry Faustyny”. Podstawowy program formacyjny wspierają rekolekcje, dni skupienia.
Świadectwo
Wychowałam się w Ruchu Światło Życie, tam doświadczyłam żywej obecności Pana Jezusa i tam poznałam swojego Męża. Po studiach pobraliśmy się, byliśmy młodzi, pełni nadziei i marzeń o wspólnej przyszłości. Gdy urodziłam pierwsze dziecko, byłam szczęśliwą mamą, po trzech latach macierzyństwa zapragnęliśmy z mężem kolejnego dziecka. W trzecim miesiącu ciąża obumarła, to były bliźnięta. Bardzo to przeżyliśmy, ale nie zniechęciliśmy się, wkrótce dowiedziałam się, że spodziewam się dziecka, radość nasza nie była długa, nastąpiło poronienie. W krótkim czasie okazało się, że jestem poważnie chora, diagnozowano mnie rok, lekarza powiedział do mnie: „Jak będzie miała Pani dużo szczęścia, nie zostanie Pani kaleką”. Mój świat runął, tyle planów, marzeń. Pytanie: Boże co będzie z moim życiem? Byłam załamana, modlitwa była dla mnie jedynym ukojeniem.
Kilka razy zaczynałam czytać Dzienniczek s. Faustyny, za każdym razem bezskutecznie, cierpienie, które powoli stawało się moim udziałem zbyt przerażało mnie, nie chciałam cierpieć, to było dla mnie za trudne. Zaczęłam odmawiać koronkę do Bożego Miłosierdzia. Wkrótce ta modlitwa stała się moją codziennością. Wróciłam do Dzienniczka s. Faustyny i zaczęłam czytać. Powoli bardzo powoli, przychodziło światło w ciemności, a wraz ze światłem Boża miłość i Jego miłosierdzie, które przynaglało mnie do ufności w to, że wszystko co podaje mi Boża dłoń jest Jego wolą. W 2011r. zamieszkałam w parafii p.w. Miłosierdzia Bożego i św. s. Faustyny, odczytałam to jako szczególny znak Bożej opieki. Z radością przyjęłam wiadomość, że w naszej świątyni powstaje Stowarzyszenie Apostołów Bożego Miłosierdzia „Faustinum”. Byłam pewna, że właśnie w tej wspólnocie jest i dla mnie miejsce, bo poznaję „całą moc miłosierdzia Boga i ufam..” Zrozumiałam, że wielką łaską jest dla mnie odkrywanie i rozważanie tajemnicy miłości miłosiernej. Miłości, która jest większa niż grzech, miłości, która niszczy słabości i nędze. Im bardziej opadały moje siły, tym większe pojawiało się zniechęcenie, tym pełniej doświadczałam mocy Bożego miłosierdzia.
Jak nie dziękować Panu Bogu, jak nie wielbić niekończącego się miłosierdzia, jeśli On chce obdarowywać jeszcze bardziej, wylewając morze łask na wszystkich, którzy przyjdą pod tron Jego Miłosierdzia.
Życie apostoła Bożego Miłosierdzia nie pozostaje bez trudności, dramatów, bólu i cierpienia, ale świadomość czekającego otwartego serca Jezusa, sprawia, że nie jestem sama, że On zawsze na mnie czeka i pragnie wciąż obdarowywać swoja miłością.
Jezu ufam Tobie! Beata
ŻYWY RÓŻANIEC
Formą wspólnego praktykowania modlitwy różańcowej jest Stowarzyszenie Żywego Różańca, tzw. „Róże Różańcowe”, zwane również „Żywym Różańcem”. Istotą Żywego Różańca jest modlitwa za drugiego człowieka. Każda róża to 20 osób, ich liczba równa jest liczbie tajemnic różańcowych. Te osoby odmawiają codziennie jedną tajemnicę różańca świętego, polecając Bogu wszystkie intencje 19 osób należących do danej Róży.
Żywy Różaniec istnieje w Parafii pw. Miłosierdzia Bożego i Św. Siostry Faustyny od początku jej powstania. Najpierw były dwa kółka różańcowe: jedno, które przeszło z parafii św. Józefa, oraz drugie powstałe 6 czerwca 1990 r. na Wrzosach. W miarę upływu czasu powstawały sukcesywnie kolejne róże różańcowe. Obecnie istnieje w naszej parafii 12 róż różańcowych, w tym jedna męska. Każda róża ma swego patrona, nad każdą czuwa też zelatorka.
Róża MB Częstochowskiej – zelatorka Teresa Ozdoba
Róża św. Ojca Pio – zelatorka Janina Kasprzak
Róża MB Szkaplerznej – zelatorka Maria Dudek
Róża MB Fatimskiej – zelatorka Elżbieta Szczepańska
Róża MB Licheńskiej – zelatorka Sabina Zagrabska
Róża św. Faustyny – zelatorka Krystyna Jaworska
Róża św. Tereski od Dzieciątka Jezus – zelatorka Krystyna Jaworska
Róża św. Franciszka – zelatorka Ryszarda Drygalska
Róża bł. ks. Stefana Frelichowskiego
Róża św. Jana Bosko – zelatorka Danuta Erdanowska
Róża św. Jana Pawła II – zelatorka Renata Rogalska
Róża Sługi Bożego Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego – zelatorka Irena Naworska
Opiekunem duchowym Żywego Różańca początkowo był ksiądz proboszcz Stanisław Majewski, który mianował główną zelatorkę Marię Dudek.
W miarę upływu czasu opiekę duszpasterską przejmowali kolejno księża wikariusze: ks. Piotr Rutkowski, ks. Grzegorz Pszeniczny, ks. Wojciech Siemiątkowski, ks. Paweł Sobociński i ks. Andrzej Jakielski, pełniący tę posługę do dziś.
Od początku istnienia Stowarzyszenia członkowie Żywego Różańca przede wszystkim modlą się na różańcu, ale i biorą udział w pracach przy porządkowaniu placu pod budowę kaplicy i kościoła, organizują chorągwie, dbają o wystrój ołtarza, modlą się w intencji naszych księży. Modlitwą różańcową wypraszają łaski dla całej rodziny parafialnej. Modlą się za Ojca Świętego, biskupów, kapłanów, o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, należą do grona przyjaciół Wyższego Seminarium Duchownego. Opiekują się też chorągwiami i dbają o piękno Domu Bożego. Pilnują, aby codziennie była odmawiana Koronka do Miłosierdzia Bożego. Zapewniają również obsługę liturgiczną mszy świętych w każdą niedzielę i święta o godz. 7:30. Nie sposób nie wspomnieć o znacznym udziale Żywego Różańca w finansowaniu witraży w naszym kościele.
Aby pogłębić wiarę, pobożność i wiedzę członków Żywego Różańca księża opiekunowie organizowali dla nich parafialne dni skupienia. Odbywały się one w Bursie Akademickiej i Centrum Wolontariatu Diecezji Toruńskiej w Przysieku (listopad 2006 r.), Diecezjalnym Ośrodku Kultury Chrześcijańskiej w Zamku Bierzgłowskim (listopad 2007 r.) oraz dwukrotnie (listopad 2009 r. i grudzień 2011 r.) w kaplicy przy naszej parafii. Modlitwy, konferencje, adoracje i spotkania przy kawie i cieście pozwoliły oderwać się od codziennych trosk, zatrzymać się i kontemplować Słowo Boże.
Dnia 13 maja 2007 r zostały zapoczątkowane nabożeństwa fatimskie. W tym właśnie roku przypadała 90. rocznica objawień fatimskich i 26. rocznica zamachu na Papieża Jana Pawła II. Przed tą rocznicą kustosz Sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej na zakopiańskich Krzeptówkach śp. ks. Mirosław Drozdek ofiarował za pośrednictwem ks. profesora Jana Perszona figurę Matki Bożej Fatimskiej, która patronuje naszym modlitwom i oręduje za nami u Boga. Corocznie 13. dnia miesiąca od maja do października odbywają się nabożeństwa fatimskie z procesją wokół kościoła.
Dzięki rodzinie różańcowej zostały wprowadzone w naszym kościele nabożeństwa pierwszosobotnie, podczas których odmawiany jest różaniec, wynagradzający za grzechy popełnione przeciwko Niepokalanemu Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
Każdego roku członkowie Żywego Różańca biorą udział w diecezjalnych pielgrzymkach do Lisewa, gdzie 4 sierpnia odbywa się odpust w sanktuarium Matki Boskiej Śnieżnej, które organizuje diecezjalny moderator Żywego Różańca ks. prałat Gerard Gromowski. Kontakt z moderatorem diecezjalnym utrzymywany jest poprzez miesięcznik „Zwiastun Różańcowy” wydawany przez ks. Wacława Dokurno.
Tradycją tych pielgrzymek stało się, że na mszy świętej w procesji darów ofiarnych składane są ofiary na Wyższe Seminarium Duchowne w Toruniu.
Diecezjalne pielgrzymki ks. Prałat Gromowski organizuje nie tylko w Lisewie, lecz i w innych miejscowościach naszej diecezji (corocznie w trzech miejscach i w różnych terminach). W 2010 r. gościliśmy u nas przedstawicieli Żywego Różańca z całej diecezji.
W 2012 r. Episkopat Polski zatwierdził statut Stowarzyszenia „Żywy Różaniec”, który obowiązuje we wszystkich diecezjach polskich. Dzięki niemu mamy ogólnopolską strukturę, czasopismo formacyjne „Różaniec” oraz krajowego moderatora ks. Szymona Muchę. Z jego inicjatywy od 2013 r.
w pierwszą sobotę czerwca odbywają się ogólnopolskie pielgrzymki Żywego Różańca na Jasną Górę. W pierwszych dwóch pielgrzymkach uczestniczyła grupa przedstawicieli naszej wspólnoty.
Podczas II pielgrzymki w 2014 r. uczestnicy zawierzyli Matce Bożej wszystkich członków Żywego Różańca w akcie osobistego oddania:
Akt osobistego oddania się Matce Bożej członków Żywego Różańca:
Bogarodzico Dziewico, Maryjo, Królowo Polski i Królowo Różańca Świętego! Oddaję Ci siebie, moje modlitwy i prace, radości i cierpienia. Oddaję Ci moją obecność w Żywym Różańcu i wszystkie sprawy, które każdego dnia w modlitwie różańcowej polecam Bogu przez Twoje, Matko, wstawiennictwo. Pragnę razem z Tobą kontemplować oblicze Chrystusa, aby już teraz radować się i cierpieć razem z Nim w tajemnicach radosnych i bolesnych; aby słowem i czynem budować Królestwo Boże w tajemnicach światła, a w tajemnicach chwalebnych spodziewać się nagrody nieba. Maryjo, pomóż mi wiernie spełniać zobowiązania wynikające z przynależności do Żywego Różańca i coraz bardziej kochać Twojego Syna i Ciebie.
Amen.
Od 2013 r. członkowie Żywego Różańca naszej parafii biorą udział w Ogólnopolskiej Krucjacie Różańcowej w intencji naszej Ojczyzny, aby poprzez ogólnopolską modlitwę nieść ratunek dla Polski. Żywy Różaniec jest wspólnotą osób, zgodnie z pragnieniem założycielki, sługi Bożej Pauliny Jaricot, która chciała „uczynić różaniec modlitwą wszystkich” i poprzez różaniec odnowić wiarę. Choć każdy z członków Żywego Różańca modli się tajemnicą, która jemu przypadła, to jednak istnieje więź modlitewna, rozumiana jako świadomość wspólnej modlitwy w podjętych intencjach.
Maria Dudek
DOMOWY KOŚCIÓŁ
Przymierze małżeńskie, przez które mężczyzna i kobieta tworzą ze sobą wspólnotę całego życia, skierowaną ze swej natury na dobro małżonków oraz do zrodzenia i wychowania potomstwa, zostało między ochrzczonymi podniesione przez Chrystusa Pana do godności sakramentu.
Ks. Franciszek Blachnicki, założyciel Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie mówiąc o sakramencie małżeństwa zwracał uwagę, że znakiem widzialnym są tutaj relacje osobowe między dwojgiem, którzy zawierają przymierze małżeńskie. Jednak relacje między mężczyzną i kobietą nie są wolne od zła, które dotyka człowieka tak z zewnątrz, jak i z jego wnętrza. Domowy Kościół Ruchu Światło-Życie pomaga małżonkom sakramentalnym czerpać z łaski i mocy sakramentu małżeństwa, uczy jak żyć tym sakramentem i celebrować go przez całe życie. Duchowość małżeńska proponowana w ramach Domowego Kościoła jest realizowana poprzez przyjęcie elementów formacyjnych nazywanych zobowiązaniami – darami, będącymi środkiem do celu. Są nimi codzienna modlitwa osobista połączona z lekturą Pisma Świętego, regularne spotkanie ze słowem Bożym, codzienna modlitwa małżeńska jako wspólne stawanie przed Panem, codzienna modlitwa rodziny, jako wspólnoty zanurzonej w Bogu, comiesięczny dialog małżeński i wynikająca z niego reguła życia (systematyczna praca nad sobą), uczestnictwo w comiesięcznych spotkaniach formacyjnych kręgu (grupa 4-7 małżeństw), uczestnictwo przynajmniej raz w roku w rekolekcjach formacyjnych. Ich realizowanie odbywa się w małżeństwie poprzez codzienny wspólny wysiłek małżonków, podejmujących i realizujących poszczególne zobowiązania oraz przez wzajemną pomoc małżeństw w kręgu w dążeniu do Chrystusa (idea małej grupy jako środowiska koniecznego do wzrostu wiary). Małżeństwa należące do Domowego Kościoła wezwane są do posługi na rzecz własnej rodziny, posługi rozumianej jako budowanie wspólnoty wiary, nadziei i miłości.[szerzej: http://www.dk.oaza.pl]
Historia Domowego Kościoła w Parafii Miłosierdzia Bożego
Jak wiadomo, parafia nasza p.w. Miłosierdzia Bożego, powołana na mocy dekretu biskupiego 1 maja 1990 roku wyodrębniona została z sąsiadujących z nią obecnie parafii toruńskich, w tym spora jej część z parafii p.w. Św Józefa oo. Redemptorystów. W ówczesnym czasie, w tejże parafii bardzo prężnie rozwijał się Domowy Kościół, w którego spotkaniach kręgów brało udział kilka rodzin zamieszkałych na terenie naszej nowopowstałej parafii. Jako członkowie nowej parafii początkowo zaczęliśmy się więc spotykać na budowie nowego kościoła, a także w domach najpierw tylko na modlitwę różańcową i koronką do Miłosierdzia Bożego. Jednak bardzo szybko doszliśmy do wniosku, że powinniśmy się przeorganizować tak, aby kręgi tworzyły małżeństwa zamieszkujące w naszej nowej parafii. W ten sposób już jesienią 1990 roku, czyli 25 lat temu, w parafii powstały dwa kręgi Domowego Kościoła. Duchową opiekę nad nimi sprawował ks. Proboszcz Stanisław Majewski. Trudno po tylu latach jednoznacznie określić, kto wchodził w skład którego kręgu albo kiedy do niego dołączył. W spotkaniach brały udział następujące małżeństwa: Maria i Jan Mańscy, Ela i Paweł Sołdrowscy, Teresa i Heliodor Banaszakowie, Anita i Konrad Góreccy, Beata i Wojtek Zagułowie, Jadwiga i Zygfryd Kunath, Agnieszka i Maciej Widermaierowie, Monika i Konrad Jędraszkowie, Teresa i Jan Grzankowscy, Maria i Wacław Piekarusowie.
Oba kręgi zaistniały dosyć szybko w rzeczywistości nowej parafii. Staraliśmy się zawsze zatroszczyć o oprawę liturgiczną mszy świętych i nabożeństw, poprzez czytania mszalne, prowadzenie drogi krzyżowej w Wielkim Poście czy różańca w październiku. Ta troska wynika z charyzmatu Ruchu Światło-Życie, którego gałęzią rodzinną jest Domowy Kościół. W dalszym ciągu włączaliśmy się aktywnie w prace przy budowie kościoła. Opiekę duchową nad nami przejął ks. Daniel Adamowicz, który rozpoczął pracę duszpasterską w naszej parafii. Zakorzenienie się na gruncie nowej parafii zaowocowało podczas pierwszej wizytacji ks. Biskupa Andrzeja, która miała miejsce w 1994 roku, gdyż spotkaliśmy się z nim, jako działająca już w parafii wspólnota.
W 1995 roku, kręgi już na tyle okrzepły, że zaczęły przyciągać nowe małżeństwa. Ich liczba zaczęła wzrastać, najpierw powstał trzeci, a krótko po nim czwarty krąg, a opiekę duchową nad nimi sprawował ks. Piotr Kocieniewski. W dalszych latach opiekę duchową na kręgami sprawowali księża Paweł Kubasik, Tomasz Drzymalski i Waldemar Konczalski. Liczba kręgów systematycznie wzrastała. Obecnie w parafii działa już 7 kręgów, jeden jest pilotowany, zaś następny pilotowany niedługo spotka się po raz pierwszy. Taka ilość kręgów spowodowała konieczność wsparcia kapłanów naszej parafii ks. Andrzeja Jakielskiego i ks. Karola Rafalskiego przez księży rezydentów: ks. prof. Jana Perszona i ks. Tomasza Filipiaka. Jest to spowodowane faktem, iż coraz więcej małżeństw widzi wobec jakich zagrożeń stają dziś rodziny, które chcą wychowywać dzieci zgodnie ze swoim systemem wartości. Widzą jak zmieniają się na korzyść te rodziny, które trwają w kręgach i zachęcone ich przykładem też chcą budować swoją jedność na Chrystusie, też chcą mieć taki kontakt z dziećmi, jak oni. Ten stały rozwój jest łaską, którą rodziny z Domowego Kościoła wypraszają na comiesięcznej modlitwie wstawienniczej, która trwa od 1996 roku. Co roku w Wielki Post rozpoczynają całonocną adoracją Najświętszego Sakramentu, natomiast w każdą niedzielę na mszach świętych dla rodzin odprawianej o godzinie 11.00 dbają o oprawę liturgiczną. Zasadnicza praca formacyjna zgodnie z nazwą Ruchu, odbywa się jednak w rodzinach.
Na zakończenie nadmienić warto, iż posługę pary diecezjalnej w Diecezji Toruńskiej pełnili przez trzy i pół roku nasi parafianie Kasia i Jacek Podolscy, natomiast moderatorem diecezjalnym Domowego Kościoła został pracujący w naszej parafii ks. Andrzej Jakielski.
WSPÓLNOTA ODNOWY W DUCHU ŚWIĘTYM
„DOBRY PASTERZ”
Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym „Dobry Pasterz” powstała jako owoc adwentowych rekolekcji głoszonych w naszej parafii przez charyzmatycznego kapłana z Łodzi, śp. o. Józefa Kozłowskiego SJ, będącego wówczas filarem polskiej Odnowy. Już podczas tych rekolekcji ukształtował się charyzmat przyszłej wspólnoty – posługiwanie Miłosierdziu Bożemu.
Pierwsze spotkanie modlitewne odbyło się na dwa dni przed Wigilią Bożego Narodzenia, w czwartek 22 grudnia 1995 r. Uczestniczyło w nim 12 osób. Ksiądz prałat Stanisław Majewski, który był pierwszym opiekunem duchowym Wspólnoty, odczytał w tym fakcie znak Bożej łaski, gdyż liczba ta oznacza 12 apostołów. Następny znak wiąże się z nazwą Dobry Pasterz, patronem wybranym przez księdza prałata za symbol jego święceń kapłańskich. Dobry Pasterz symbolizuje Jezusa Chrystusa, wyrażającego Bożą opiekę i współczucie, czyli aktywną, pełną miłości odpowiedź Boga na sytuację człowieka grzesznego, zagubionego, poranionego, który tylko w Nim może odnaleźć jedyną pomoc, odzyskać utraconą czystość. Kolejny znak Bożej łaski odczytać można czwartku obranym na dzień spotkań grupy, gdyż jest to dzień modlitwy za kapłanów.
Sprawowanie opieki duchowej przejmowali kolejno posługujący w parafii kapłani: ks. Piotr Kociniewski, ks. Ryszard Domin, ks. Piotr Rutkowski, ks. Szymon Chachulski, ks. Andrzej Kowalski, ks. Marek Żuchowski, ks. Waldemar Konczalski, ks. Andrzej Jakielski, ks. Antoni Kwiatkowski. Aktualnym opiekunem jest ksiądz Maciej Kępczyński. Od wielu lat z ruchem Odnowy w Duchu Świętym Dobry Pasterz związani są również inni duchowi opiekunowie i przyjaciele: ks. Józef Kiełpiński – diecezjalny egzorcysta, ks. Artur Szymczyk – diecezjalny opiekun młodzieży, księża Roman Sadowski i. Andrzej Kowalski (dawny opiekun wspólnoty) – ojcowie duchowni kleryków, a także nieżyjący już ojciec Jan Mikrut, redemptorysta, który zapraszał grupę „Dobry Pasterz” na wypoczynek i rekolekcje w górach.
Pierwszymi liderami Wspólnoty byli Bożena i Jan Szwechowiczowie. Obecnie jest nią Zofia Olkiewicz, którą wspomagają Krystyna Szałkowska i Piotr Berliński.
Od roku 1996 wspólnota prowadzi w parafii coroczne Rekolekcje Ewangelizacyjne Odnowy w Duchu Świętym. Uczestniczą w nich parafianie i osoby spoza parafii, w tym z innych miejscowości jak Chełmno, Chełmża, Inowrocław czy Grudziądz. Ich owocem stały się nowe wspólnoty Odnowy założone przez niektórych uczestników rekolekcji np. w Chełmnie. Wspólnota „Dobry Pasterz” prowadziła również rekolekcje na zaproszenie innych toruńskich parafii, między innymi w parafii Świętych Piotra i Pawła oraz w parafii Ciała i Krwi Chrystusa.
W 2000 r. Wspólnota została powierzona opiece Maryi i za jej pośrednictwem każdego roku podejmuje Adopcję Duchową Dziecka Poczętego.
Od dziesięciu lat z inicjatywy ks. Andrzeja Kowalskiego grupa „Dobry Pasterz” organizuje msze święte. z modlitwą o uzdrowienie, które odbywają się w każdą ostatnią sobotę miesiąca. W każdej z nich uczestniczy diecezjalny egzorcysta ks. Józef Kiełpiński. Zapraszani do celebry są goście z parafii diecezji toruńskiej, między innymi ks. Artur Szymczyk, a także z różnych stron Polski, np. ks. Jan Reczek z Krakowa czy ks. Zbigniew Tartak z Żar. Podczas tych Eucharystii trwa nieustanna modlitwa osłonowa, a po mszy św. członkowie wspólnoty przez miesiąc modlą się w intencjach przyniesionych przed ołtarz. Zanim msze św. z modlitwą o uzdrowienie weszły w życie, członkowie wspólnoty przez kilka lat modlili się i pościli w tej intencji. Modlitwa i post trwają do dnia dzisiejszego.
Od listopada 2007 r. jako odpowiedź na pragnienie wielu osób, nie tylko z naszej parafii, w piątek, przed sobotnią mszą o uzdrowienia, istnieje możliwość osobistego spotkania z Bogiem Miłosiernym w ciszy podczas całonocnej adoracji. Adorację poprzedza Szkoła Miłosierdzia, w jej trakcie głoszone są katechezy przez członków Wspólnoty, a po nich odbywa się modlitwa wstawiennicza, będąca szczególnym darem posługi.
Mocnym atutem grupy „Dobry Pasterz” jest zespół muzyczno-modlitewny kierowany przez Bożenę Szwechowicz, który zaistniał od samego początku powstania wspólnoty. Jego członkowie animują śpiew i modlitwę podczas czwartkowych spotkań modlitewnych, na rekolekcjach, podczas dni skupienia i wszędzie tam, gdzie istnieje potrzeba takiej posługi. Dawniej zespół animował modlitwę śpiewem podczas niedzielnych mszy św. o godz. 12:15 w naszej parafii. Obecnie posługuje podczas mszy świętych z modlitwą o uzdrowienie oraz podczas Triduum Paschalnego, czuwania w przeddzień Zesłania Ducha Świętego, Święta Jedności Wspólnot Odnowy w Duchu Świętym (odbywają się co dwa lata) oraz w trakcie comiesięcznych mszy św. dla wszystkich wspólnot Odnowy z Diecezji Toruńskiej.
W grupie „Dobry Pasterz” wzrastały i rozwijały się dwa powołania do życia zakonnego. Sebastian Gierszewski wstąpił do Zgromadzenia Ojców Paulinów, a Joanna Szczuczko wstąpiła do zakonu Sióstr Pasterek w Jabłonowie Pomorskim.
Dbając o pogłębienie formacji duchowej Wspólnota uczestniczy każdego roku w ogólnopolskich spotkaniach formacyjnych Odnowy w Duchu Świętym odbywających się w Częstochowie; w letnich diecezjalnych rekolekcjach organizowanych w różnych miejscach, takich jak: Zamek Bierzgłowski, Dólsk, Brodnica, Powałkowice, Grudziądz, obecnie Toruń; w cyklicznych spotkaniach „Szkoły dla Liderów i Animatorów” oraz „Szkoły Ducha Świętego”. Na przestrzeni lat Wspólnota brała udział w rekolekcjach w Dobrym Mieście, Magdalence i Wolborzu, były to Ćwiczenia Ignacjańskie. Na czwartkowe spotkania wspólnoty przychodzą osoby w różnym wieku: najmłodsze mają kilkanaście lat, najstarsze przekroczyły 70. Są tam kobiety i mężczyźni, osoby stanu wolnego i małżonkowie. Wszystkich łączy jedno: pragnienie oddania chwały Bogu Stwórcy, Jego Synowi Jezusowi oraz Duchowi Świętemu.